4 grudnia 2020 dr hab. Tomasz Janik otrzymał nominację profesorską.

Prof. dr hab. Tomasz Janik, geofizyk-sejsmolog, od ponad 40 lat zajmuje się badaniami struktury skorupy i górnego płaszcza Ziemi w różnych rejonach Polski, Europy i świata z wykorzystaniem głównie metod sejsmiki aktywnej. W 1978 roku ukończył studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Gdańskiego uzyskując tytuł magistra oceanografii ze specjalnością oceanografia fizyczna. W tym samym roku rozpoczął pracę w Instytucie Geofizyki PAN, w Samodzielnej Pracowni Głębokich Struktur kierowanej przez profesora Aleksandra Gutercha, przemianowanej później na Zakład Sejsmicznych Badań Litosfery. W 1996 roku uzyskał w Instytucie Geofizyki PAN stopień naukowy doktora, a w 2011 roku stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk o Ziemi, dyscyplinie geofizyka. Od 2012 kierownik Zakładu Sejsmicznych Badań Litosfery. Brał aktywny udział w realizacji około 40 projektów badań sejsmiki aktywnej i pasywnej. Zajmował się przygotowaniem i przeprowadzeniem eksperymentów sejsmicznych, a później przygotowaniem i interpretacją zgromadzonych danych, w tym modeli struktury skorupy i górnego płaszcza Ziemi. Większość projektów jest prowadzona w szerokiej współpracy międzynarodowej.

Tematycznie i regionalnie, można wydzielić kilka głównych obszarów zainteresowań:

1. Rejon Antarktyki Zachodniej: łuk wyspowy Szetlandów Południowych, ryft Bransfielda, ciało wysokoprędkościowe (HVB), subdukcja płyty antarktycznej, kontakt strefy aktywnej subdukcji ze strefą nieaktywną. Udział w czterech ekspedycjach geodynamicznych do Antarktyki Zachodniej w latach 1979-1991.

2. Trans-Europejska strefa szwu: (Trans-European Suture Zone – TESZ) i jej sąsiedztwo; basen polski, monoklina przedsudecka, brzeg kratonu wschodnioeuropejskiego, Karpaty, basen panoński, Apuseni Mts., Transylvanian basin, Dobrudża, platforma scytyjska,. TESZ biegnie od Morza Północnego do Morza Czarnego, przecinając środek Polski, z północnego-zachodu na południowy-wschód. To strefa kontaktu kratonu wschodnioeuropejskiego, platformy paleozoicznej i Karpat, jeden z najbardziej skomplikowanych pod względem budowy geologicznej rejonów Europy. Udział w realizacji i interpretacji kilkudziesięciu profili głębokich sondowań sejsmicznych.

3. Kraton wschodnioeuropejski: tarcza bałtycka, tarcza ukraińska, ryft prypecko-dnieprowsko-doniecki, brzeg kratonu, TESZ i TTZ, współczynnik Vp/Vs. Badania sejsmiczne prowadzone na kratonach dostarczają nie tylko dobrej jakości zapis pola fal P, ale także porównywalnej jakości zapis dla pola fal S. Pozwala to na przedstawienie rozkładu prędkości fal S oraz współczynnika Vp/Vs, który można przypisywać różnym typom skał. Wieloletnia współpraca z kolegami w Finlandii i Ukrainie.

4. Arktyka: Grzbiet Śródatlantycki, Grzbiet Knipovicha (ultrawolny, rozszerzanie <2 cm/r), Morze Grenlandzkie, Spitsbergen, Morze Barentsa. Sejsmiczne badania pasywne i aktywne z użyciem ocean bottom seismometers (OBS-ów).

Prof. Tomasz Janik to niezwykle aktywny naukowiec. Jest autorem/współautorem ponad 67 publikacji (Scopus) z czego 50 znajduje się na liście Web of Science. Wg. danych Web of Science indeks Hirscha dla prac prof. Janika wynosi 26, a wg Scopus 30. Liczba cytowań (ISI Web of Science) to ponad 1600 ogółem, a bez autocytowań ponad 1300.