Author: Karolina Chodzińska

Nasz pracownik, Michał Lelonek, zatrudniony w Zakładzie Sejsmologii, po godzinach zajmuje się pisarstwem. 1 września ukaże się jego debiutancka powieść historyczna „Las przeznaczenia ’43”.

Akcja powieści rozgrywa się w czasie II Wojny Światowej, w bazie 73 Regimentu Artylerii Przeciwlotniczej, stacjonującego w środkowych Niemczech. Charakter regimentu jest wyjątkowy – żołnierzy nie interesuje walka za ojczyznę czy szerzenie ideologii nazistowskiej, chcą jedynie przeżyć wojnę i wrócić do swych domów. Żyją w relatywnym spokoju, głęboko zaszyci w lesie, licząc że wojenna burza przejdzie obok. Niestety, ich plany zostają pokrzyżowane. Na skutek nieszczęśliwych zdarzeń, w jednostce założony zostaje obóz więzienny, a personel bazy staje się jego strażnikami. Wkrótce przychodzi rozkaz eksterminacji więźniów, jednak żołnierze próbują go zignorować.

Niestety, nikt nie może przejść obojętnie koło nazizmu: przesiąkniętego nienawiścią, żądnego zemsty, nieliczącego się z ofiarami potwora. Na każdego, kto próbuje uniknąć dokonania wyboru, czekają straszliwe konsekwencje…

Książkę będzie można kupić we wszystkich większych księgarniach internetowych. Autor z chęcią podpisze każdy egzemplarz i umieści osobistą dedykację. Więcej informacji można znaleźć na stronie autora – lelonek.art

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

To tytuł nowego projektu badawczego, na realizację którego NCN, w ramach konkursu SONATINA, przyznało środki finansowe w wysokości 768 273 zł. Kierownikiem projektu jest dr Zuzanna Małgorzata Świrad z IGF PAN. Zachęcamy do zapoznania się z opisem projektu.

Kluczowe czynniki warunkujące jak wysoko woda dociera na plaże to zmiany poziomu morza, pływy, ciśnienie atmosferyczne i falowanie. Podwyższony poziom wody powoduje erozję brzegów i powodzie, co stanowi zagrożenie dla ludności i infrastruktury. Wzrost poziomu wody spowodowany zwiększoną energią fal wiatrowych jest szczególnie widoczny w Arktyce. Można określić dwie przyczyny tego zjawiska. Po pierwsze, na Północnym Atlantyku, a więc w części Arktyki, która obejmuje m.in. Grenlandię, Północną Skandynawię i archipelag Svalbard, w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat intensywność sztormów stopniowo się zwiększa. Sztormy pojawiają się coraz częściej, fale są większe (wyższe i dłuższe), a poszczególne epizody sztormowe trwają dłużej. Po drugie, pokrywa lodu morskiego zmniejsza się, a okres zlodzenia w ciągu roku jest coraz krótszy. Lód morski tłumi fale, przez co chroni brzegi. Mniej lodu oznacza, że brzegi narażone są na działanie fal przez dłuższy czas w ciągu roku, a w niektórych miejscach nawet przez cały rok. Ponadto, kiedy na otwartym morzu jest mniej lodu, fale mają tzw. dłuższy rozbieg, przez co mogą stawać się coraz wyższe, dłuższe i szybsze. W rezultacie, bardziej energetyczne fale docierają do brzegów Arktyki przez większą część roku.

Projekt ma na celu wyjaśnienie jak lód morski wpływa na tłumienie fal docierających do Hornsundu, fiordu na Svalbardzie, gdzie znajduje się Polska Stacja Polarna. Zespół naukowców z Polski, Norwegii i Wielkiej Brytanii zastosuje nowoczesne metody badawcze do realizacji trzech części projektu. Pierwsza część ma na celu charakteryzację lodu morskiego u wejścia i wewnątrz fiordu w ciągu ostatnich 10 lat z wykorzystaniem codziennych obrazów satelitarnych. Druga część skupia się na modelowaniu falowania wiatrowego w skali fiordu z uwzględnieniem warunków lodowych. Trzecia część projektu to obserwacje terenowe fal nabiegających na plaże Hornsundu. Dane terenowe pozwolą zbudować empiryczny model, łączący właściwości fal w fiordzie z wysokością nabiegania fal na brzeg. Realizujący projekt scharakteryzują typowe warunki lodowe i falowanie w skali fiordu, oraz wysokość fal nabiegających na brzeg. Określą zmienność w skali dni, miesięcy i lat. Zidentyfikują częstość, długość i intensywność zjawisk ekstremalnych. Przeanalizują jak lód wpływa na tłumienie fal, czyli jak zmienia się wysokość, długość i prędkość fal napotykających na swojej drodze lód morski o określonej powierzchni i koncentracji. Odtworzą wysokość nabiegania fal na plaże Hornsundu w ciągu ostatnich 10 lat oraz użyją scenariuszy zmian klimatycznych, w tym przypadku zmian zasięgu lodu morskiego i intensyfikacji sztormów, do przewidzenia możliwych warunków falowych na brzegach w XXI wieku. Określenie poziomu wody na brzegach obecnie i w przyszłości jest kluczowe w ocenie zagrożenia erozją i powodziami oraz narażenia infrastruktury Polskiej Stacji Polarnej.

To tytuł nowego projektu badawczego, na realizację którego dr Maciej Bartosiewicz z IGF PAN oraz prof. Moritz Lehmann z University of Basel, wspólnie uzyskali finansowanie w wysokości 1 242 106 PLN i dodatkowo 295 281 CHF, w ramach konkursu NCN – OPUS LAP. Zachęcamy do zapoznania się z opisem projektu.

Jeziora i osady denne są naturalnymi bioreaktorami, w których przetwarzane i składowane są znaczne ilości materii organicznej. Ekosystemy jeziorne corocznie uwalniają znaczne ilości gazów cieplarnianych (tj. dwutlenku węgla – CO₂, metanu – CH₄ i podtlenku azotu – N₂O) do atmosfery. Jest to rezultat wysokiego stężenia tych gazów w wodzie w stosunku do ich stężenia w atmosferze w wyniku intensywnego przetwarzania materii organicznej dostarczanej do jezior ze zlewni. Wody powierzchniowe niektórych produktywnych jezior wykazują, jednak, sezonowe minima w stężeniu gazów cieplarnianych (CO2 i N2O), więc mogą również pochłaniać je bezpośrednio z atmosfery.

Głównym pytaniem, na które realizujący projekt spróbują odpowiedzieć, jest określenie stopnia zmienności nasycenia gazami cieplarnianymi wód jezior arktycznych i alpejskich (system jeziorny Revvatnet – Svalbard; Nigardsvatnet – Norwegia; Nero, Bianco i Dentro – Szwajcaria), w odpowiedzi na szybko postępujące w tych rejonach zmiany klimatu. Wydajność uwalniana i pochłaniania gazów cieplarnianych z wód jeziornych jest kontrolowana przez warunki klimatyczne, hydrologiczne oraz biogeochemiczne w zlewniach i samych jeziorach. Biorąc pod uwagę znaczące bezpośrednie lub pośrednie skutki zmian klimatu wpływające na ekosystemy rejonów polarnych i alpejskich, planowana jest analiza wpływu zmian temperatur i opadów na mechanizmy łączności ekosystemów jeziornych, oraz wielkość dopływu i szybkość metabolizmu materii organicznej w toni wodnej i osadach dennych,  jak również zmianę tempa i wielkość produkcji emisji poszczególnych gazów cieplarnianych do atmosfery. W celu określenia znaczenia tych efektów w jeziorach polarnych i alpejskich badania w projekcie CONGAS skupią się na rozpoznaniu następujących mechanizmów związanych ze zmianami klimatu:

• bezpośrednich skutkach ocieplenia zwiększającego import materii organicznej do jezior i stymulującego produkcje gazów cieplarnianych;
• zwiększającej się częstotliwości gwałtownych zjawisk meteorologicznych skutkujących znacznymi dopływami materii organicznej do jezior, w wyniku których zwiększa się ilość zawiesiny w wodach powierzchniowych i produkcja CH4 i N2O w kolumnie wody;
• skutkach skrócenia długości trwania zlodzenia jezior, które może powodować większy import materii organicznej do jezior i prowadzić do wydłużenia okresu, podczas którego gazy cieplarniane są uwalniane z wód jeziornych bezpośrednio do atmosfery;
• skutkach zwiększającej się produkcji pierwotnej w jeziorach zasilanych zwiększającą się ilością substancji odżywczych ze zlewnii i skutkujących zubożeniem wód powierzchniowych w CO₂ (potencjalne jego pochłanianie z atmosfery) ale wzbogaceniem głębszych wód w CH₄ i N₂O;
• skutkach zwiększonego dopływu węglanów i krzemianów do jezior prowadzącego do nasilenia chemicznego pochłaniania CO₂.

Schemat wybranych skutków zmian w łączności ekosystemów na metabolizm i produkcje oraz emisje gazów cieplarnianych z jezior arktycznych i alpejskich

Dr Bartosiewicz konkluduje:

Całościowo, daleko idące skutki zmian klimatycznych na funkcjonowanie jezior oraz mechanizmy, które zostaną odkryte w projekcie CONGAS  pozwolą nam na przewidywanie i opracowanie strategii mających na celu mitygowanie konsekwencji zmian w łączności ekosystemów polarnych. Wyniki przeprowadzonych badań będą niezwykle interesujące dla światowej społeczności naukowej, ale również dla ekspertów formułujących międzynarodowe regulacje klimatyczne i dla szerokiej opinii publicznej.  

16 czerwca odbyły się półdniowe warsztaty internetowe TCS AH zatytułowane „TCS AH Research Infrastructures and Use Cases for and by the Induced Seismicity Community”. W wydarzeniu wzięło udział ~40 uczestników. Warsztaty rozpoczęły się od prezentacji Ani Leśnodorskiej z Instytucji wiodącej w Konsorcjum (IGF PAN), która przybliżyła TCS AH w tym jego historię, powstanie, zaplecze techniczne oraz partnerów konsorcjum. Następnie odbyła się prezentacja Mieszko Makucha (ACC Cyfronet AGH) na temat stanu platformy IS-EPOS oraz ostatnich zmian, w tym najważniejszych nowych funkcjonalności infrastruktury badawczej AH.

Następnie Kuvvet Atakan (UiB) zaprezentował EPOS ICS-C (Integrated Core Service – Central hub) oraz integrację infrastruktury AH (platforma IS-EPOS).

Druga połowa warsztatów koncentrowała się na przykładach użycia infrastruktury badawczej TCS AH i obejmowała:

• potencjał zaangażowania publicznego dzięki wizualizacjom danych epizodów (Ian Stimpson, KU)
• ewolucję momentu sejsmicznego podczas stymulacji hydraulicznych (Grzegorz Kwiatek, GFZ)
• kompletność katalogu sejsmiczności indukowanej (Kamel Drif, UNISTRA/EOST)
• wykorzystanie danych i narzędzi programowych do badań sejsmiczności indukowanej (Alexander Garcia, INGV).

Po prezentacjach odbyła się sesja pytań i odpowiedzi oraz otwarta dyskusja, w trakcje której podkreślono definicję, nowość i znaczenie zbiorów danych określanych jako „epizody” (tj. kompletne zestawy danych geofizycznych, geodezyjnych i technologicznych skorelowanych czasowo i przestrzennie opisujące sejsmiczność wywołaną przez określoną technologię eksploatacji zasobów w konkretnym miejscu).

Warsztaty zapewniły uczestnikom dobrze ustrukturyzowaną i różnorodną mieszankę prezentacji oraz informacji, której celem było ogólne zapoznanie się z TCS AH i EPOS, jednocześnie pokazując, w jaki sposób można wykorzystać TCS AH do badań sejsmiczności indukowanej oraz jak przyciągnąć większą uwagę opinii publicznej poprzez zastosowanie danych z epizodów w sztuce!

Po warsztatach, 17 czerwca odbyła się dwugodzinna sesja szkoleniowa online na platformie IS-EPOS, w której wzięło udział 18 uczestników. Michał Lelonek z IGF PAN zabrał uczestników warsztatów w podróż przez cztery kontynenty i cztery różne gałęzie przemysłu, mające związek z sejsmicznością indukowaną. Jako pierwszy przedstawiono epizod Asfordby, dotyczący niedziałającej już kopalni węgla kamiennego w Wielkiej Brytanii. Następnie omówiono sposoby wizualizowania danych na podstawie australijskiego epizodu Cooper Basin, związanego ze stymulacją hydrauliczną zbiornika geotermalnego i przedstawiono związek wydajności zatłaczania z aktywnością sejsmiczną. Następnie zmieniono kontynent na Amerykę Północną i na podstawie epizodu Oklahoma, powiązanego z wydobyciem ropy naftowej i gazu, omówiono działanie aplikacji „Catalog Filter”. Ostatnim przedstawianym epizodem był wietnamski Song Tranh, związany ze sztucznym zbiornikiem wodnym. Epizod posłużył do przedstawienia nieco bardziej zaawansowanych aplikacji: analizy spektralnej i FOCI – aplikacji służącej do rozwiązywania tensorów momentu sejsmicznego. Uczestnicy warsztatów mogli również obserwować sposób pikowania fal P i S, a także sposoby załadowania własnego zestawu danych do przestrzeni roboczej.

Szkolenie stanowiło pierwszy krok w kierunku bardziej zaawansowanych serii szkoleń, które mogą się odbyć w przyszłości!

Target-oriented reverse time migration in transverse isotropy media

Migracja w czasie odwrotnym (RTM) to wysoce precyzyjna metoda obrazowania złożonych struktur. Jednak bez uwzględnienia anizotropii sejsmicznej podpowierzchni, RTM wykorzystujący anizotropowe dane sejsmiczne może generować rozmyte obrazy struktury z nieprawidłowymi pozycjami. Autorzy artykułu opracowują ukierunkowany RTM w ośrodkach izotropii poprzecznej (TO-TIRTM). Zamiast klasycznej RTM, nowa metoda wyodrębnia pola fal, które przenoszą relatywnie więcej informacji o celu eksploracji do struktury obrazu.

Monitoring forest landcover changes in the Eastern Sundarban of Bangladesh

Badanie opisane w tym artykule ma na celu oszacowanie powierzchniowego zasięgu lasów namorzynowych we wschodnim Sundarban Bangladeszu w latach 1989-2019 w celu zrozumienia dynamiki namorzyn w ciągu ostatnich 30 lat.

Deep learning for ionospheric TEC forecasting at mid-latitude stations in Turkey

Jonosfera Ziemi jest ważnym medium w nawigacji, komunikacji i transmisji fal radiowych. Niewystarczające postępy technologiczne nie pozwalają na wystarczającą realizację systemów monitorowania jonosfery na całym świecie, a większość badań nadal ogranicza się do badań lokalnych w niektórych częściach świata. Jednak nowe metody opracowane w dziedzinie prognozowania i obliczania przyczyniają się do rozwiązania tych problemów. Jedną z opracowanych metod jest metoda głębokiego uczenia (DLM) oparta na sztucznych sieciach neuronowych, która stała się ostatnio szeroko rozpowszechniona w wielu obszarach i ma na celu prognozowanie zmian jonosferycznych GPS-TEC z DLM.

Simulation of the MW = 7.9 Gulf of Alaska earthquake on January 23, 2018, by the stochastic finite fault model

Opierając się na założeniu o skończonych rozmiarach struktury uskoku aktywnego sejsmicznie mającego potencjał do wygenerowania przyszłego dużego trzęsienia ziemi, zaproponowano użycie równań empirycznych do określenia długości i szerokości płaszczyzny uskokowej, momentu sejsmicznego i rozkładu poślizgu na tej płaszczyźnie oraz wykorzystanie stochastycznego modelu uskoku do przewidywania przyszłych dużych trzęsień ziemi.

Application of electrical resistivity tomography for imaging seawater intrusion in a coastal aquifer

Po wcześniejszych badaniach geoelektrycznych rozpoczętych w 2009 r. w celu wytyczenia i scharakteryzowania intruzji wody morskiej w słodkowodnej warstwie wodonośnej wieku sarmackiego (późnego środkowego miocenu), w 2019 r. przeprowadzono badanie obrazowania podpowierzchniowego za pomocą elektrooporowej tomografii 2-D (ERT), na obrzeżach kurortu Vama Veche – na południowym wybrzeżu rumuńskiego Morza Czarnego.

Zachęcamy do lektury artykułów z nowego wydania Acta Geophysica, w szczególności polecanych przez redaktorów działowych. Są wśród nich:

Prediction of the blast-induced ground vibration in tunnel blasting using ANN, moth-flame optimized ANN, and gene expression programming

Drgania gruntu wywołane robotami strzałowymi mają poważny wpływ na środowisko, ponieważ mogą wpłynąć na integralność konstrukcji oraz powodować niepokoje społeczne. W tym artykule prezentowane są badania wibracje gruntu wywołane robotami strzałowymi w tunelu Daejeon, uwzględniające takie parametry wejściowe jak: długość otworu, ładunek, liczba otworów, ładunek całkowity, odległość od stacji pomiarowej do miejsca wybuchu oraz masyw skalny. Docelowym parametrem wyjściowym była szczytowa prędkość cząstek (PPV).

Temporal and spatial trend analysis of rainfall on Bhogavo River watersheds in Sabarmati lower basin of Gujarat, India

Globalne ocieplenie jest obecnie jednym z największych wyzwań dla całego świata. W tej pracy badawczej przeanalizowano czasową i przestrzenną analizę trendów sezonowych i rocznych opadów na zlewniach rzeki Bhogavo w dolnym dorzeczu Sabarmati w stanie Gujarat w Indiach, wykorzystując dane z 11 deszczomierzy zainstalowanych w zlewni Bhogavo.

Broadcast ionospheric delay correction algorithm using reduced order adjusted spherical harmonics function for single-frequency GNSS receivers

W artykule zaproponowano model korekcji emisji jonosferycznej dla regionu Indii. Analizie poddano gęstą sieć odbiorników GPS składającą się z 14 odbiorników GPS w regionie Indii, w celu uzyskania dziewięciu współczynników transmisji ROASHF.

An experimental study of the geometric performance of the hydrosuction dredging system

Sedymentacja w zbiornikach zaporowych powoduje problemy, takie jak zmniejszenie objętości i żywotności zbiorników, obniżenie funkcji przeciwpowodziowych zbiornika, zatykanie śluz, tuneli i turbin oraz inne powiązane problemy. Pomimo opracowania kilku metod rozwiązania tego problemu, tempo sedymentacji zbiorników zaporowych na świecie wciąż stanowi istotny problem. System Hydrosukcji Osadu odprowadza osady do wnętrza zbiornika zaporowego wykorzystując energię potencjalną dzięki różnicy poziomu wody w zbiorniku i w punkcie wyjścia systemu. W pracy tej zbadano wpływ właściwości geometrycznych systemu hydrosukcji (efektywna wysokość podnoszenia, średnica rury ssącej i kąt wlotu rury ssącej) na jego działanie oraz zrozumienie charakterystyki przepływu przy pogłębianiu hydrosukcyjnym.

Target-oriented reverse time migration in transverse isotropy media

Migracja w czasie odwrotnym (RTM) to wysoce precyzyjna metoda obrazowania złożonych struktur. Jednak bez uwzględnienia anizotropii sejsmicznej podpowierzchni, RTM wykorzystujący anizotropowe dane sejsmiczne może generować rozmyte obrazy struktury z nieprawidłowymi pozycjami.

Influence of CO2–water–rock interactions on the fracture properties of sandstone from the Triassic Xujiahe Formation, Sichuan Basin

Składowanie dwutlenku węgla (CO2) w głębokich zasolonych warstwach wodonośnych zostało okrzyknięte jedną z najskuteczniejszych technik łagodzenia skutków efektu cieplarnianego na całym świecie. Niemniej, pomimo wielu badań, wyjaśnienie wpływu interakcji CO2 – woda – skała na charakterystykę spękania piaskowca pozostaje wyzwaniem. W tej pracy systematycznie badano właściwości spękania piaskowca wydobytego z triasowej formacji Xujiahe w testach symulujących sekwestrację CO2.

Discrimination of earthquakes and quarries in the Edirne district (Turkey) and its vicinity by using a linear discriminate function method and artificial neural networks

W tym opracowaniu zbadano zdarzenia sejsmiczne w regionie Edirne (Turcja) i jego okolicach w celu odróżnienia trzęsień ziemi od wybuchów w kamieniołomach. W badaniu wykorzystano łącznie 150 zdarzeń sejsmicznych o magnitudzie wyznaczonej na podstawie długości czasu trwania Md ≤ 3,5 z katalogu aktywności sejsmicznych w latach 2009-2014 zarejestrowanych przez stacje szerokopasmowe Enez (ENEZ), Erikli (ERIK) i Gelibolu (GELI) obsługiwane przez Boğaziçi University, Kandilli Observatory and Earthquake Research Institute Regional Earthquake-Tsunami Monitoring Center.

Zapraszamy do lektury artykułu autorstwa dr. inż. Łukasza Przyborowskiego oraz  dr inż. Anny Marii Łobody, pt.: Identification of coherent structures downstream of patches of aquatic vegetation in a natural environment.Artykuł ukazał się w Journal of Hydrology.

Przedmiotem badań autorów artykułu była rzeka Świder oraz to, jakie struktury turbulentne (turbulent coherent structures), można zaobserwować za zanurzoną roślinnością. Wyniki porównano to do istniejących modeli.
W pracy wykorzystano metodę zwaną analizą kwadrantów, żeby określić właściwości nagłych fluktuacji prędkości przepływu, co sygnalizowało występowanie szczególnego rodzaju wirów (dual-head hairpin vortices). Ich występowanie może mieć wpływ na mieszanie się gazów, rozmnażanie się roślin (przez fragmentacje) czy pływanie ryb za kępami roślin wodnych.

W dniach 23-24 oraz  30-31 marca br., odbyły się odbiory tematów statutowych 2020. Miłym akcentem podczas ostatniej sesji sprawozdawczej było “wirtualne” wręczenie nagród Dyrektora Instytutu dla wyróżniających się pracowników naukowych i administracyjnych. Wśród nagrodzonych i wyróżnionych znaleźli się:

• dr Oskar Głowacki, który otrzymał I nagrodę Dyrektora Instytutu Geofizyki PAN za zbiór publikacji naukowych w zakresie akustyki morskiej, w tym główne autorstwo w dwóch pracach w wydawnictwach o największym wpływie (Q1) oraz owocne zakończenie stażu podoktorskiego w bardzo dobrym ośrodku naukowych SCRIPS w San Diego (US)
• dr Bartłomiej Luks, który otrzymał II nagrodę Dyrektora Instytutu za cykl publikacji naukowych dotyczących pokrywy śnieżnej oraz bilansu masy lodowców na Svalbardzie opublikowanych we współpracy międzynarodowej w wydawnictwach o największym wpływie, w tym w Nature Communications
• dr Tomasz Wawrzyniak, który otrzymał II nagrodę Dyrektora Instytutu za zbiór publikacji naukowych w zakresie analiz hydrometeorologicznych na Svalbardzie, w tym główne autorstwo w dwóch pracach w wydawnictwach o największym wpływie (Q1)
• dr Agnieszka Czerwińska, która otrzymała wyróżnienie za główne autorstwo w dwóch pracach łączących obserwacje geofizyczne promieniowania słonecznego z naukami medycznymi opublikowane w wydawnictwach o największym wpływie (Q1)
• dr hab Michael Nones, który otrzymał wyróżnienie za szereg prac, w tym główne autorstwo w czterech pracach z zakresu hydrologii systemów rzecznych

• pracownicy Działu “PSP HORNSUND”: Włodzimierz Sielski, Grażyna Dziurla, Katarzyna Matysiak, Marcin Ruszczak – za ponadprzeciętne zaangażowanie w ramach zapewnienia ciągłości funkcjonowania PSP Hornsund w czasie pandemii Covid-19
• inż. Rafał Jasiński – za wyróżniającą się działalność administracyjną, ponadprzeciętne zaangażowanie, wdrażanie rozwiązań mających na względzie dobro całego Instytutu. Ponadto, w okresie pandemii, za szczególną kreatywność, solidarność oraz umiejętności organizacyjne.
• nagrodę zespołową otrzymali: prof. dr hab. Paweł Rowiński, dr hab. inż. Monika Kalinowska, dr hab. Michael Nones, dr inż. Anna Łoboda, dr inż. Łukasz Przyborowski – za organizację w dniach 15-18 lutego 2021r., w Warszawie międzynarodowego wydarzenia: 6th IAHR Europe Congress, Hydro-environment research and engineering. No frames, no borders.
• prof. dr hab. Stanisław Lasocki, mgr Anna Leśnodorska, mgr Karolina Chodzińska, mgr inż. Izabela Dobrzycka, mgr Marcin Zimny, mgr Witold Olszewski, mgr Alicja Caputa, mgr Beata Plesiewicz, mgr Dominika Wenc, Kaj Michałowski, mgr inż. Michał Lelonek – otrzymali nagrodę zespołową za wyróżniające się zaangażowanie w prace na rzecz konsorcjów Thematic Core Service Anthropogenic Hazards oraz European Plate Observing System, European Research Infrastructure Consortium.

“Ostatnio mamy w Polskiej Akademii Nauk pod górkę. Próba marginalizacji Akademii poprzez ten chory pomysł Narodowego Programu Kopernikańskiego, to nie jedyne dziwne zdarzenie. W konstruowanym Krajowym Planie Odbudowy zapomniano właśnie o Akademii, jako jedynym podmiocie sektora nauki i szkolnictwa wyższego. Dość znamienne, bo wedle rozmaitych rankingów najwyżej notowanych polskich instytucji naukowych i badawczych, to PAN zajmuje pierwsze miejsce (np. Scimago Institutions Ranking czy też Nature Index). W ostatnich latach instytuty PAN wzmocniły współpracę z instytucjami sektora gospodarki, biznesu i administracji, znacząco poprawiły wskaźniki innowacyjności. Wczoraj [09.04.2021] wybrzmiało to na obradach sejmowej podkomisji stałej do spraw nauki i szkolnictwa wyższego. Media już to zauważyły, zachęcam do przeczytania relacji w DGP https://serwisy.gazetaprawna.pl/…/8137269,wojciech…. Ciekawe, czy złożona tam obietnica, zostanie dotrzymana. Zresztą interesująca jest cała konstrukcja tego Planu Odbudowy. Hiszpanie zaplanowali w swoim programie 34 proc. na naukę a my – jak zauważyli koledzy z KRASP – tyle, co zwykle, czyli ok. 1 proc. My odbudowujemy inaczej…”

Stanowisko Dyrekcji

Dyrekcja IGF PAN oraz Przewodniczący Rady Naukowej IGF PAN w pełni podzielają głosy krytyki wobec koncepcji Narodowego Programu Kopernikańskiego, a w szczególności planu powołania Międzynarodowej Akademii Kopernikańskiej.  Można przypuszczać, że celem Ministra MEiN jest powołanie alternatywnego względem PAN ośrodka opiniotwórczego. W naszej opinii powołanie takiego ciała, dodatkowo podporządkowanego władzy politycznej, nie pozwoli osiągnąć wymienionych celów w proponowanych zapisach tzw. projektu ustawy o NPK, w tym nie poprawi poziomu nauki w Polsce, nie zwiększy rozpoznawalności międzynarodowej polskich naukowców, ani nie przyczyni się do szybszego rozwoju młodej kadry naukowej

Biorąc pod uwagę wszystkie aspekty i możliwe polityczne tło całej sprawy, wyrażamy poparcie dla dalszych działań kierownictwa PAN na rzecz uspokojenia sytuacji w środowisku naukowym i zracjonalizowania, we współdziałaniu z władzami politycznymi, prac nad nowelizacją ustawy o PAN.