Day: March 22, 2021

Warsztaty projektu EPOS SP odbyły się online 25 marca 2021, w godz. 10:00 – 17:00

Głównym celem warsztatów była dyskusja ze społecznością EPOS na tematy istotne dla trwałości programu EPOS. Warsztaty zostały podzielone na 4 sesje:

Sesja 1: Strategia interesariuszy

Sesja 2: Współpraca międzynarodowa

Sesja 3: Partnerstwo EPOS i sektora prywatnego

Sesja 4: Znaczenie społeczne

Trzecią sesję, poświęconą  Partnerstwu EPOS i sektora prywatnego, poprowadziła Pani Prof. dr hab. inż. Beata – Orlecka Sikora, która działając w obrębie programu EPOS znacząco przyczyniła się do integracji naukowego i przemysłowego środowiska zajmującego się sejsmicznością antropogeniczną.

Podczas tej sesji zaprezentowane zostało zaangażowanie i wybrane działania Węzłów Tematycznych (Thematic Core Services – TCS) w projekcie EPOS SP, aby zademonstrować stan współpracy EPOS
z sektorem prywatnym oraz omówić aktualne praktyki, doświadczenia i pomysły na interakcje z sektorem prywatnym. Ważnym elementem tej sesji była prezentacja dot. obecnych praktyk w Konsorcjum TCS AH, którą wygłosił Dyrektor TCS AH – Pan Prof. dr hab. Stanisław Lasocki.

—

Projekt EPOS Sustainability Phase – rozpoczął się 1 lutego 2020 roku i potrwa trzy lata, do stycznia 2023 roku. EPOS SP obejmuje dwudziestu czterech beneficjentów z siedemnastu krajów europejskich. Projekt EPOS SP jest istotnym elementem planu strategicznego EPOS na lata 2020-2022.

Jest kolejnym etapem długoterminowego programu integrowania i otwartego udostępniania rozproszonych infrastruktur badawczych w dziedzinie nauk o Ziemi, takich jak: sieci i urządzenia pomiarowe, centra obliczeniowe, serwisy on-line serwujące dane, dokumentacje, artykuły, specjalistyczne oprogramowanie i materiały biblioteczne.

Podstawą programu EPOS jest założenie, że integracja istniejących krajowych i międzynarodowych infrastruktur badawczych zwiększy dostęp do multidyscyplinarnych danych rejestrowanych przez sieci monitoringowe, pozyskanych w wyniku doświadczeń laboratoryjnych i/lub wyprodukowanych w wyniku symulacji komputerowych. Projekt EPOS ma więc na celu przyczynić się do rozwoju ogólnoświatowej interoperacyjności w naukach o Ziemi.

Misją Projektu EPOS jest zatem zintegrowanie różnorodnych i zaawansowanych europejskich infrastruktur badawczych nauk o Ziemi, a także wykorzystywanie nowych możliwości e-nauki do monitorowania i wyjaśniania złożonych, dynamicznych procesów kształtujących Ziemię.

W dniu 11 marca 2021 roku podpisana została umowa o trzyletniej współpracy pomiędzy EPOS ERIC (European Plate Observing System, European Research Infrastructure Consortium) i konsorcjum TCS AH (Thematic Core Service Anthropogenic Hazards). W imieniu TCS AH Umowę podpisała Pani Profesor Beata Orlecka-Sikora, Dyrektor Instytutu Geofizyki PAN, który jest instytucją wiodącą konsorcjum. Fakt ten, poprzedzony wielomiesięcznymi wysiłkami konsorcjantów, jest niezaprzeczalnym sukcesem TCS AH, który łączy trwale Konsorcjum TCS AH z EPOS ERIC, dając szerszą podstawę formalną i pewne wsparcie finansowe dla działań w ramach: Zarządzania i Koordynacji, Usług Zintegrowanych, Promocji i Rozpowszechniania, na lata 2021-2023.

TCS AH to pierwsze i jak dotąd jedyne Konsorcjum TCS, które związało się z EPOS ERIC wieloletnią umową o współpracy.

—

TCS AH to konsorcjum 12 europejskich instytucji badawczych i naukowych. Zostało powołane w ramach EPOS ERIC (European Plate Observing System, European Research Infrastructure Consortium), zainaugurowało swoją działalność 18 listopada 2019 r. Konsorcjum jest odpowiedzią na problemy związane z eksploatacją geozasobów w Unii Europejskiej. Jego powstanie zainicjowały środowiska naukowe, przemysłowe oraz inne jednostki aktywnie zajmujące się lub zainteresowane diagnozowaniem i przeciwdziałaniem zagrożeniom wynikającym z działalności eksploatacyjnej.

Instytut Geofizyki PAN w ciągu ostatnich lat kierował integracją europejskich infrastruktur do badań zagrożeń antropogenicznych i przygotowaniami do powołania konsorcjum TCS AH. W uznaniu tej roli Instytutowi Geofizyki, Consortium Board TCS AH powierzył rolę instytucji wiodącej w Konsorcjum – Host Institution. Jest to jeden z niewielu przykładów kierowania przez polską instytucję badawczą fragmentem infrastruktur ESFRI: European Strategy Forum on Research Infrastructures. Dyrektorem TCS AH, od 2019 r., jest  Pan Profesor Stanisław Lasocki.

W dn. 11 marca 2021 odbyła się publiczna obrona online mgr inż. Marty Cyz.

Rozprawa doktorska mgr inż. Marty Cyz pt. Selected rock properties of the Lower Paleozoic shales from Baltic Basin based on the quantitative interpretation of the 3D wide-azimuth seismic data została przygotowana pod kierunkiem:

• Promotor: Prof. dr hab. inż. Michał Malinowski, IGF PAN
• Recenzenci: Prof. dr hab. inż. Jadwiga Jarzyna, Akademia Górniczo-Hutnicza, Dr. Gilles Bellefleur, Geological Survey of Canada.

„Celem mojej pracy doktorskiej było pokazanie, że metody sejsmiczne mogą być bardzo pomocne przy wyznaczaniu ważnych własności petrofizycznych skał będących potencjalnymi miejscami nagromadzeń gazu i ropy łupkowej (tzw. złoża węglowodorów niekonwencjonalnych) na przykładzie formacji łupkowych na Pomorzu.  Najbardziej interesującym dla mnie było zastosowanie szeregu innowacyjnych metod (m.in. inwersji geostatystycznej czy technik uczenia maszynowego) w ilościowej interpretacji sejsmicznej oraz możliwość pracy z wysokiej jakości, unikalnymi trójwymiarowymi danymi sejsmicznymi. Niemniej interesujący był także szeroki zakres prac, który podjęłam w swojej pracy (od przetwarzania danych, poprzez analizy anizotropii, wykorzystanie technik uczenia maszynowego, aż do wykorzystania inwersji geostatystycznej i stworzenie nowej metody do predykcji własności petrofizycznych na podstawie danych sejsmicznych). Pozwolił on na poszerzenie mojej wiedzy np. z dziedziny petrofizyki oraz dał wgląd w różne aspekty wykorzystania i integracji danych sejsmicznych. Badania sejsmiczne jako jedyne pozwalają nam na uzyskanie wysoko-rozdzielczej przestrzennej informacji o budowie ośrodka geologicznego, choć ich wkład w wyznaczanie parametrów skał (a nie tylko ich geometrii) jest często niedoceniany. W mojej pracy pokazałam ich możliwości w kontekście rozpoznania łupków gazonośnych, ale wypracowana przeze mnie metodyka może być zaadoptowana do innych obszarów badań. W przyszłości chciałabym się nadal zajmować wykorzystaniem oraz rozwijaniem metod sejsmicznych (z nastawieniem na techniki inwersyjne oraz uczenie maszynowe) w rozpoznaniu ośrodków geologicznych, ale odchodząc zdecydowanie od badań dotyczących złóż węglowodorów, których wykorzystanie powinniśmy ograniczać ze względu na konieczność redukcji źródeł emisji gazów cieplarnianych. Bardzo interesującą dziedziną, którą chętnie bym się zajęła w dalszej pracy naukowej, jest poszukiwanie i rozpoznawanie zasobów geotermalnych z wykorzystaniem metod sejsmicznych.”

Streszczenie rozprawy oraz recenzje są zamieszczone na stronie internetowej www.igf.edu.pl Praca znajduje się do wglądu w Sekretariacie Naukowym IGF PAN, ul. Księcia Janusza 64, 01-452 Warszawa.