4 stycznia 2021 dr hab. inż. Jacek Kamiński otrzymał nominację profesorską.
Osią działalności prof. dr. hab. inż. Jacka Kamińskiego jest tworzenie i udoskonalanie modeli atmosfery, znajdowanie dla nich nowych, praktycznych zastosowań, które pozwalają na lepszą weryfikację wyników (m.in. z wykorzystaniem danych satelitarnych), jak również identyfikację luk w istniejącym stanie wiedzy, np. sprzężenia zwrotne w systemie klimatycznym z uwzględnieniem chemii atmosfery.
W 1980 r. ukończył studia magisterskie na Politechnice Warszawskiej, specjalność inżynieria środowiska. Pracę doktorską (Doctor of Philosophy, Earth and Space Science) obronił w 1994 r. na York University w Toronto, w Kanadzie. Habilitację w dziedzinie nauk technicznych, dyscyplina inżynierii środowiska, otrzymał w 2012 r. na Politechnice Warszawskiej.
Po podjęciu pracy zawodowej w Kanadzie, w 1981 r. prof. J. Kamiński uczestniczył w budowie eulerowskiego modelu przemian i transportu zanieczyszczeń w atmosferze ADOM (Acidified Deposition and Oxidants Model), dla skali regionalnej. Wyniki przeprowadzonego modelowania pozwoliły na wypracowanie planów poprawy stanu środowiska i wprowadzenie odpowiednich przepisów prawnych w USA i Kanadzie. W ramach pracy doktorskiej prof. J. Kamiński zbudował globalny model transportu i przemian związków chemicznych w atmosferze. Wykonał wówczas jedno z pierwszych na świecie studiów chemii i dynamiki stratosfery, w kontekście zanikającej warstwy ozonowej nad Antarktydą. Zdobyte doświadczenie i wyniki pracy doktorskiej stanowiły punkt wyjścia do dalszych badań nad dynamiką i chemią troposfery i stratosfery.
Otrzymany w 2004 r. tytuł Adjunct Professor na York University pozwolił prof. J. Kamińskiemu na aktywne zaangażowanie się w prace dydaktyczne oraz prowadzenie samodzielnych grantów badawczych. Pełnił rolę dyrektora wykonawczego (Executive Director) konsorcjum MAQNet (Multiscale Air Quality Modelling Network) i sprawował nadzór merytoryczny nad strategią budowy modelu GEM-AQ (Global Environmental Multiscale Air Quality model). Był to pierwszy na świecie globalny model dynamiki i chemii troposfery typu ‘on-line’, w który procesy przemian chemicznych i aerozoli były wbudowane w model prognozy pogody (oraz model klimatu).
Zbudowany przez prof. J. Kamińskiego system modelowania, oparty na modelu GEM-AQ, był i jest wykorzystywany w licznych projektach oraz umożliwił prof. Kamińskiemu udział w inicjatywach międzynarodowych. Ponadto model GEM-AQ był wykorzystany w 14 pracach doktorskich oraz w licznych pracach magisterskich na Politechnice Warszawskiej i na York University, w tym 4 pracach doktorskich, w których prof. Kamiński był promotorem. Prace doktorskie dotyczyły symulacji sprzężeń zwrotnych pomiędzy procesami meteorologicznymi i chemicznymi.
Od roku 2019 model GEM-AQ jest podstawą krajowego systemu modelowania jakości powietrza. Wyniki prognoz dla Indeksu Jakości Powietrza można znaleźć na stronie: https://ios.edu.pl/jakosc-powietrza. Od roku 2018 wraz z ośmioma europejskimi modelami jest częścią wiązkowej prognozy jakości powierza dla Europy w ramach Serwisu Copernicus (Copernicus Atmosphere Monitoring Service -Regional Production: https://regional.atmosphere.copernicus.eu).
Prowadzone projekty nad rozwojem i wdrożeniami modelu zaowocowały licznymi publikacjami, dokumentującymi poszczególne etapy prac (chociażby 20 publikacji z listy filadelfijskiej, opublikowane po uzyskaniu habilitacji). Część z nich opisuje oryginalne rozwiązania i zastosowania zbudowanego przez prof. Kamińskiego systemu modelowania chemii i dynamiki atmosfery. Prace te pokazują ewolucję systemu modelowania, poszerzanie spektrum zastosowań naukowych i rozbudowę grupy badawczej, w ramach szerokiej współpracy międzynarodowej.
Bieżące prace badawcze, w które prof. Kamiński jest zaangażowany, prowadzone są w IGF PAN oraz w IOŚ-PIB, i są związane z modelowaniem i analizą składu chemicznego troposfery i stratosfery. Prof. Kamiński jest naukowcem niezwykle aktywnym na arenie międzynarodowej. Jest zaangażowany w szereg projektów związanych z zastosowaniem modeli GEM-AQ i GEM-Mars. Są to badania w dziedzinie fizyki i chemii atmosfery (Ziemi i Marsa), projektowanie instrumentów satelitarnych oraz badania odziaływania emisji antropogenicznych na środowisko. Współpracuje ministerstwami transportu USA i Kanady (US Federal Aviation Administration and Transport Canada) w ramach projektu ASCENT – the Aviation Sustainability Center (https://ascent.aero, http://partner.mit.edu)
Jest w-ce przewodniczącym grupy zadaniowej TF HTAP (Task Force on Hemispheric Transport of Air Pollution), Konwencja d/s Przenoszenia Zanieczyszczeń Atmosfery na Dalekie Odległości (CLRTAP) przy Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych. W ramach działalności grupy zadaniowej realizuje badania w zakresie transportu zanieczyszczeń na półkuli północnej z uwzględnieniem skutków regionalnych dla jakości powietrza i krótkoterminowych konsekwencji dla klimatu.
Jest członkiem zespołu kierującego budową instrumentów satelitarnych Sentinel 4 i Sentinel 5 (Mission Advisory Group) przy Europejskiej Agencji Kosmicznej. Od roku 2010 jest członkiem zespołu badawczego projektu NOMAD (Nadir and Occultation for Mars Discovery).
W trakcie swojej pracy zawodowej prof. Kamiński angażował się w działalność organizacyjną w odniesieniu do inicjatyw i konferencji związanych z przedmiotem jego zainteresowań naukowych. Na uwagę zasługuję m.in. założenie przez prof. Kamińskiego Fundacji EkoPrognoza, której jednym z celów działania jest informowanie społeczeństwa o stanie zanieczyszczenia powietrza, poprzez realizację codziennej prognozy jakości powietrza dla Polski i Europy, publikowanej w Internecie (od 2011 r. ).
Od początku swojej kariery naukowej prof. J. Kamiński pracuje ze studentami, stawiając sobie za zadanie przekazanie im niezbędnej wiedzy związanej z naukami o atmosferze i wybranymi aspektami problematyki jakości powietrza. Działalność dydaktyczną oraz współpromotorstwo prac prowadził przede wszystkim na Uniwersytecie York w Toronto oraz w ramach wieloletniej współpracy z Wydziałem Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej. Od 2016 r. prowadzi działalność dydaktyczną w Instytucie Geofizyki PAN. Pełnił role promotora w czterech zakończonych pozytywnie postępowaniach doktorskich, bierze również udział w jednym otwartym przewodzie doktorskim.
