Droga Redakcjo, chciałbym się podzielić nowym przepisem,
który otrzymałem od kolegów. Powiadają, że wyrasta z tego najwyższej
jakości ciasto. Podobno ma to być hit cztero/pięciolecia.

W celu upieczenia pysznego A-plus Pie Ewaluacyjnego na początku
przygotować należy przynajmniej cztery rodzaje mąki razowej
grubo mielonej, najlepiej: poznańską, warszawską, krakowską i wrocławską, ewentualnie jakąś importowaną. Kwartę każdej mąki należy
dokładnie przesiać, aby oddzielić plewy. Do każdej przesianej części
dodać łyżkę wody, nie mieszać rodzajów mąk, odstawić w spokojne
miejsce. Nie przeszkadzać – samo powinno urosnąć. Aby nie trzeba
było ich wyrzucać, odsiane plewy wszystkich rodzajów zmieszać,
zalać ciepłą wodą, dodać pół kostki drożdży, cukier oraz odżywkę,
intensywnie mieszać, zasilając sowicie – jeśli mieszanina tego wymaga.
Dodać wielką garść cynizmu, szklankę nieuczciwości, szczyptę
odwagi. Zatrudnić kogoś do ciągłego mieszania i nadzoru nad mieszaniną
przez 4−5 dni. Pod koniec dnia czwartego/piątego zmieszać
wszystko z wcześniej odstawionymi porcjami i nalać do foremek.
Ciasto piec w temperaturze od 140 do 200 stopni Celsjusza. Jeśli
jest poprawnie wykonane, powinno zapełnić foremki (sloty) po same
brzegi, tak że starczy dla każdego.
Uwaga: w przypadku użycia jednego rodzaju plew ciasto nie
rośnie i nie zapełnia slotów.

PS

Droga Redakcjo, mam jeszcze prośbę. Gdyby któremuś z czytelników
udało się zrobić naprawdę dobre ciasto wg tego przepisu,
to bardzo proszę o kontakt. Sam chciałem spróbować, ale nie mam
w kuchni wystarczająco dużo cynizmu i odwagi, a gdy czytam ten
przepis, to na moje oko wychodzi z tego…. zakwas.

KOMENTARZ
Nowa ewaluacja to ciągle dla większości wielka niewiadoma
i wielkie wyzwanie – mimo że jesteśmy na ostatnim okrążeniu.
Opracowany system w założeniu autorów (bardzo zresztą słusznym)
promować ma współpracę zespołów z innymi uczelniami krajowymi
i zagranicznymi. Musimy sobie jednak zdawać sprawę, że
specyficzny algorytm oceny (możliwość zapełnienia przez jednego
badacza ograniczonej liczby tzw. slotów publikacyjnych) w niektórych
bardzo silnych do tej pory ośrodkach wywołać może bardzo
poważne negatywne skutki. Jeśli w wybitnej do tej pory jednostce
kilkoro „silnych graczy” budowało bardzo znaczną część dorobku
wydziału i stanowiło skuteczną swego rodzaj osłonę dla całkiem
przyzwoitych, ale jednak nie „światowej klasy” pracowników lub
też osób, które zajmowały się np. wdrożeniami czy innego rodzaju
współpracą z przemysłem, może okazać się, że upadek po ewaluacji
będzie bolesny. Na taki upadek jednostki nie mogą sobie
pozwolić, choćby ze względu na konieczność utrzymania drogiego
sprzętu i znacznej liczby pracowników. Zaczyna się zatem swego
rodzaju walka o przeżycie. A jak wiadomo – tonący brzytwy się
chwyta. Oby się nie okazało, że zaplanowana jako zachęta do
współpracy zasada „niedzielenia punktów i slotów” w przypadku
publikacji osób z różnych jednostek stanie się furtką do zakładania skrajnie patologicznych spółdzielni, w których po koleżeńsku, bez
żadnej faktycznej współpracy w ramach prowadzonych prac badawczych,
dopisywać się będzie osoby z innych jednostek, licząc na rewanż w niedalekiej przyszłości. Z racji braku możliwości weryfikacji
takiego fikcyjnego współautorstwa, pozostaje wiara w ciągle
istniejące (jeszcze) w środowisku: etos naukowca i elementarną
uczciwość. Co prawda w obecnym okresie nic już nie zmienimy,
możemy co najwyżej ponarzekać, ale może (zakładając, że nie
będzie znowu rewolucji), póki jest czas, warto rozpocząć dyskusję
nad korektą obecnego modelu.
MAREK POLAŃSKI
Wojskowa Akademia Techniczna

PAUza Akademicka Tygodnik Polskiej Akademii Umiejętności, nr 540, Kraków 14 stycznia 2021, ISSN1689-488X

Cały numer PAUzy dostępny pod linkiem: http://pauza.krakow.pl/540_2021.pdf

 

4 grudnia 2020 dr hab. Tomasz Janik otrzymał nominację profesorską.

Prof. dr hab. Tomasz Janik, geofizyk-sejsmolog, od ponad 40 lat zajmuje się badaniami struktury skorupy i górnego płaszcza Ziemi w różnych rejonach Polski, Europy i świata z wykorzystaniem głównie metod sejsmiki aktywnej. W 1978 roku ukończył studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Gdańskiego uzyskując tytuł magistra oceanografii ze specjalnością oceanografia fizyczna. W tym samym roku rozpoczął pracę w Instytucie Geofizyki PAN, w Samodzielnej Pracowni Głębokich Struktur kierowanej przez profesora Aleksandra Gutercha, przemianowanej później na Zakład Sejsmicznych Badań Litosfery. W 1996 roku uzyskał w Instytucie Geofizyki PAN stopień naukowy doktora, a w 2011 roku stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk o Ziemi, dyscyplinie geofizyka. Od 2012 kierownik Zakładu Sejsmicznych Badań Litosfery. Brał aktywny udział w realizacji około 40 projektów badań sejsmiki aktywnej i pasywnej. Zajmował się przygotowaniem i przeprowadzeniem eksperymentów sejsmicznych, a później przygotowaniem i interpretacją zgromadzonych danych, w tym modeli struktury skorupy i górnego płaszcza Ziemi. Większość projektów jest prowadzona w szerokiej współpracy międzynarodowej.

Tematycznie i regionalnie, można wydzielić kilka głównych obszarów zainteresowań:

1. Rejon Antarktyki Zachodniej: łuk wyspowy Szetlandów Południowych, ryft Bransfielda, ciało wysokoprędkościowe (HVB), subdukcja płyty antarktycznej, kontakt strefy aktywnej subdukcji ze strefą nieaktywną. Udział w czterech ekspedycjach geodynamicznych do Antarktyki Zachodniej w latach 1979-1991.

2. Trans-Europejska strefa szwu: (Trans-European Suture Zone – TESZ) i jej sąsiedztwo; basen polski, monoklina przedsudecka, brzeg kratonu wschodnioeuropejskiego, Karpaty, basen panoński, Apuseni Mts., Transylvanian basin, Dobrudża, platforma scytyjska,. TESZ biegnie od Morza Północnego do Morza Czarnego, przecinając środek Polski, z północnego-zachodu na południowy-wschód. To strefa kontaktu kratonu wschodnioeuropejskiego, platformy paleozoicznej i Karpat, jeden z najbardziej skomplikowanych pod względem budowy geologicznej rejonów Europy. Udział w realizacji i interpretacji kilkudziesięciu profili głębokich sondowań sejsmicznych.

3. Kraton wschodnioeuropejski: tarcza bałtycka, tarcza ukraińska, ryft prypecko-dnieprowsko-doniecki, brzeg kratonu, TESZ i TTZ, współczynnik Vp/Vs. Badania sejsmiczne prowadzone na kratonach dostarczają nie tylko dobrej jakości zapis pola fal P, ale także porównywalnej jakości zapis dla pola fal S. Pozwala to na przedstawienie rozkładu prędkości fal S oraz współczynnika Vp/Vs, który można przypisywać różnym typom skał. Wieloletnia współpraca z kolegami w Finlandii i Ukrainie.

4. Arktyka: Grzbiet Śródatlantycki, Grzbiet Knipovicha (ultrawolny, rozszerzanie <2 cm/r), Morze Grenlandzkie, Spitsbergen, Morze Barentsa. Sejsmiczne badania pasywne i aktywne z użyciem ocean bottom seismometers (OBS-ów).

Prof. Tomasz Janik to niezwykle aktywny naukowiec. Jest autorem/współautorem ponad 67 publikacji (Scopus) z czego 50 znajduje się na liście Web of Science. Wg. danych Web of Science indeks Hirscha dla prac prof. Janika wynosi 26, a wg Scopus 30. Liczba cytowań (ISI Web of Science) to ponad 1600 ogółem, a bez autocytowań ponad 1300.

4 stycznia 2021 dr hab. inż. Michał Malinowski otrzymał nominację profesorską.

Prof. dr hab. inż. Michał Malinowski, specjalista w dziedzinie geofizyki, w szczególności w rozwijaniu i wykorzystaniu badań sejsmicznych, to niezwykle aktywny i dynamiczny naukowiec, pionier wykorzystania inwersji pełnego pola falowego w kontekście budowy wysokorozdzielczych modeli prędkości, jak również tłumienia fal sejsmicznych, na podstawie lądowych danych sejsmicznych. Ukończył studia magisterskie na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, specjalność geofizyka poszukiwawcza. W 2001 roku rozpoczął swoją karierę zawodową w Instytucie Geofizyki PAN, gdzie został zatrudniony jako asystent w grupie prof. Aleksandra Gutercha. Po obronie pracy doktorskiej w 2006 r., pod kierownictwem prof. Marka Grada, objął stanowisko adiunkta, a po uzyskaniu habilitacji w 2013 r., profesora nadzwyczajnego.  Jedyną przerwą w zatrudnieniu w Instytucie był roczny staż podoktorski w kanadyjskiej służbie geologicznej (GSC) w Ottawie (2007-08). Od 2012 roku jest kierownikiem Zespołu Obrazowania Sejsmicznego, a następnie od 2017 roku kierownikiem nowego Zakładu Obrazowania Geofizycznego. Jest członkiem Rady Naukowej IGF PAN (kadencja 2014-18 oraz 2019-22), ING PAN (2019-22) oraz PIG-PIB (2020).

Prof. Malinowski był laureatem programów stypendialnych FNP START oraz HOMING, jak również stypendium im. Prof. K. Rybickiego. W 2017 roku otrzymał nagrodę naukową Wydziału III PAN im. M. P. Rudzkiego za cykl publikacji związanych z badaniami nad obrazowaniem struktury skorupy ziemskiej w Polsce na podstawie głębokiej sejsmiki refleksyjnej.  W 2018 roku wyróżniony odznaką „Zasłużony dla polskiej geologii” (Ministerstwo Środowiska).

Prof. Malinowski to wszechstronny naukowiec, którego zainteresowania naukowe związane są zarówno z badaniami podstawowymi, jak i aplikacyjnymi. Od lat tradycyjnie związany z rozpoznaniem struktury skorupy ziemskiej za pomocą głębokiej sejsmiki refrakcyjnej oraz refleksyjnej. Interesuje się także wykorzystaniem metod sejsmicznych w poszukiwaniach węglowodorów (w tym niekonwencjonalnych) oraz złóż rud metali. W ostatnim czasie, w kręgu zainteresowań prof. Malinowskiego znalazła się tzw. sejsmika pasywna i metody interferometrii sejsmicznej, jak również analiza sejsmiczności lodowców. Interesują go także nowe metody pomiarowe, np. za pomocą światłowodów (Distributed Acoustic Sensing), a także zastosowanie uczenia maszynowego w różnych aspektach przetwarzania i interpretacji danych sejsmicznych.

Prof. Malinowski jest aktywny na arenie krajowej oraz międzynarodowej. Jest autorem/współautorem 56 prac o zasięgu międzynarodowym w czasopismach z listy JCR opublikowanych w latach 2005-21. Aktywnie współpracuje z naukowcami z kraju oraz zagranicy. Z jego inicjatywy, w 2018 roku w Krakowie odbyła się międzynarodowa konferencja SEISMIX (18th Symposium on the Deep Structure of the Continents and their Margins).

Kierował 2 projektami NCN (SONATA, OPUS). Aktualnie realizuje 2 projekty NCN (OPUS, SHENG). Kierował po stronie Instytutu 2 projektami z konkursów NCBR Blue Gas 1 i 2 (JURASHALE i SHALEMECH), jak również projektem H2020 SmartExploration oraz ERA-MIN (COGITO-MIN). Oprócz tego był kierownikiem i wykonawcą szeregu innych projektów krajowych i międzynarodowych, w tym we współpracy z przemysłem naftowym (ION Geophysical).

Należy podkreślić jego wieloletnie poświęcenie i oddanie się pracy z młodymi naukowcami i studentami, za które został wyróżniony przez studentów nagrodą „Mentor Roku” (IGF PAN). Jest promotorem wielu prac doktorskich w IGF oraz magisterskich na AGH, a także współpromotorem doktoranta na Uniwersytecie w Uppsali. Obecnie sprawuje opiekę nad doktorantami oraz post-docami w Instytucie przekazując im swoją wiedzę i doświadczenie. Opiekuje się również kołem studenckim Society of Exploration Geophysicists.

Prof. Malinowski jest obecnie współredaktorem naczelnym czasopisma „Acta Geophysica” (Springer-Nature) odpowiedzialnym za sekcję „Applied Geophysics”, a także redaktorem czasopism „Solid Earth” (EGU), „Geophysical Journal International” (Oxford) oraz “Minerals” (MDPI). W styczniu br. prof. Malinowski zmienił swoje główne miejsce zatrudnienia z Instytutu na fińską służbę geologiczną (GTK) w Espoo. Pomimo tego, nadal kieruje pracami Zakładu Obrazowania Geofizycznego, jak również jest członkiem zespołu ds. strategii naukowej Instytutu.

Hello Everyone!

I am Tanmay Keluskar from India. I enrolled as a doctoral student at the Institute of Geophysics, Polish Academy of Science in October 2020. I will be working under the guidance of Dr. Hab. Monika Kusiak and Dr. Daniel Dunkley on the project “Tracing Archean crust in the North Atlantic Craton (NAC) of Northern Labrador.”

I was born in Mumbai, India, a city situated at the western margin of Deccan Volcanic Province, one of the world’s largest Large Igneous Province. Right from my childhood, while traveling and trekking, I’ve always wondered about the formation of such giant rocks. This curiosity dragged me into the field of Geology for my Bachelor’s studies. Dr. Raymond Duraiswami from the University of Pune, India, introduced me to the Deccan Volcanic Province and its evolution during fieldwork, which was a triggering point for me as a student, and I start developing an interest in Volcanology.

During my Master’s studies at the Indian Institute of Technology, Bombay, I got a chance to work under Dr. Hetu Sheth’s guidance. He encouraged me to pursue my research in the field of Volcanology. While working with him, I started developing an interest in Geochemistry along with Volcanology. I was selected as a Sakura Science Research Intern awarded by the Japanese Government. During this internship, I worked with Prof. Maeno Fukashi on morphologies and geochemistry of lava flows at Izu Oshima Island, Japan. This internship helped me to develop critical thinking and instrumentation experience essential for my research career. During my Master’s thesis work under Dr. Hetu Sheth’s guidance, I worked on Ignimbrite deposits from North-western Deccan Volcanic Province. As a result of our team’s hard work and consistency, we could publish our research work in a couple of reputed Geoscience journals while 3^rd publication is under process.

After completing my Master’s studies, I decided to expand my research scope and work on subjects other than Volcanology. During this period, I found an opening for admission at the International Environmental Doctoral School, University of Silesia. I found the project posted by Dr.Hab. Monika Kusiak regarding Geochronology and Geochemistry. While reading research publications of Dr. Hab. Monika Kusiak and other literature related to the project I found that this project has extensive applicability in future Geoscience research. Fortunately, I was successful in securing admission and enrolled in the Institute. In this project, we will work on Geochemistry and Geochronology of  Archean rocks of North Atlantic Cration. This project aims to understand continental crust’s evolutionary trend and constrain the geological events in a given time frame using Geochronological techniques. Our research focuses on the U-Th-Pb geochronology of Zircon crystal and deciphering the isotopic trends to better understand early continental crust evolution.

It has been a couple of months since I am working under the guidance of Dr.Hab. Monika Kusiak and Dr. Daniel Dunkley. The virtual meetings with my supervisors and colleagues have made me believe that I am on the right path in my research career. Every doctoral student requires an experienced and understanding supervisor and colleagues to achieve his or her research goal during doctoral studies. I am fortunate to have Dr.Hab. Kusiak and Dr. Dunkly to guide me as well as colleagues like Mr. Marcin Mieszczak and Mr. Piotr Król to accompany me during this journey.  IGF PAN staff support me a lot during my Visa and admission procedures. I feel proud to be a part of such a prestigious institute. I am committed to the Institute and would work hard to maintain research standards set by Institute.